مُحمّدِ اَمین

برای دریافت آخرین مطالب سایت، در کانال «بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص)» عضو شوید و دوستان خود را نیز به کانال تلگرام ما دعوت نمایید.

بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص) که به نام پیامبر مهربانی مزیّن شده، درصدد است با استعانت از رحمت عالمیان – محمد مصطفی (ص) – امکانات متنوعی را برای جویندگان حقیقت فراهم آورد. با عضویت در کانال اطلاع رسانی این بنیاد می‌توانید در جریان آخرین فعالیت های بنیاد محمد (ص) قرار بگیرید.

اگر بر روی گوشی‌های تلفن همراه و یا رایانه‌ی خود نرم افزار تلگرام را دارید، می‌توانید برای عضویت در گروه اطلاع رسانی بنیاد محمد (ص) روی لینک زیر کلیک کنید:

محرم آمد و ماه عزا شد 
مه جانبازی خون خدا شد 
جوانمردان عالم را بگویید 
دوباره شور عاشوار به پا شد 

بنابر منابع اسلامی، اسماعیل (پسر ابراهیم و هاجر) کعبه را ساخت و کعبه پیش از پایه‌گذاری شهر مکه، ساخته شد. مکه به‌تدریج به مرکزی مهم برای کاروان‌های تجاری در عربستان و مرکز فعالیت‌های مذهبی و تجاری غربِ حجاز تبدیل شد. علاوه بر کعبه، بیش از ۳۰۰ بت هم وجود داشت و عرب‌ها هر ساله آن‌ها را زیارت می‌کردند و اعمالی چون چرخیدن گرد کعبه (طواف) و بوسیدن آن، قربانی‌کردن، و سنگ زدن به شیطان را انجام می‌دادند. به غیر از خدایان قبیله‌ای، بیش تر عرب‌ها اعتقاد به یک خدای مشترک برتر به نام «الله» داشتند؛ اما تشریفات مذهبی برای «الله» انجام نمی‌شد.هم چنین در قرآن صحبت از افرادی که «حنیف» بوده‌اند می‌رود. در قرآن حنیف اشاره به کسی دارد که از راهِ فطرت خود به دینِ طبیعی، که یکتاپرستی باشد رسیده‌است. ابراهیم به عنوان الگوی اصلی حنفا معرفی می‌شود که با بصیرت شخصی‌اش به یکتاپرستی رسیده‌است؛ چنان‌که آیین حنیف معادل دین ابراهیم تعریف می‌شود. مفسران قرآن می‌نویسند که پیش از اسلام حنیف به دو دسته افراد اطلاق می‌شد: عرب‌هایی که پیرو آیین ابراهیم بودند و بت پرستانی که تنها برخی از مراسم دینی مربوط به آیین ابراهیم مانند حج یا ختنه را انجام می‌دادند. درستیِ تاریخی این گفته میان پژوهشگران غربی مورد اختلاف است. برخی اساساً گزارش‌های تاریخی مربوطه را رد کرده و آن‌ها را تعمیم دادن مفاهیم قرآنی به دوران پیش از اسلام می‌دانند، اما دیگران درستیِ تاریخی همگی یا برخی از آن گزارش‌ها را می‌پذیرند. مدرک دقیقی مبنی بر این که آیین حنیف پیش از یهودیت و مسیحیت در میان عرب‌ها وجود داشته در دسترس نیست، اگرچه نشانه‌های رمزآلودی از آن در شعرهای قدیمی عرب یافت می‌شود.

منبع